کنار برکه اي بوديم در خواب

تو با جامي گرفتي ماه از آب

چو نوشيديم از آن آب گوارا

تونيلوفرشدي من اشک مهتاب

بدترین قسمت زندگی انتظار کشیدن است

و بهترین قسمت زندگی داشتن کسی است که ارزش انتظار

کشیدن را داشته باشد

در مکتب ما رسم فراموشی نیست

در مسلک ما عشق هم آغوشی نیست

مهر تو اگر به هستی ما افتاد

هرگز به سرم خیال خاموشی نیست      

ای عشق مدد کن که به سامان برسیم

چون مزرعه ی تشنه به باران برسیم

یا من برسم به یار و یا یار به من

یا هردو بمیریم و به پایان برسیم

در خلوت من جز تو کسی راه ندارد  
  رخسار فریبای تو را ماه ندارد
  غمنامه ی من غصه ی چشمان تو باشد 

غیر از تو دلم دلبر دلخواه ندارد 

عشق ما دهکده ئی است که هرگز به خواب نمی رود
    نه به شبان و نه به روز
    و جنبش و شور و حيات
   يکدم در آن فروغی نمی نشيند 
  

نسرین خوشکل نیما

چه زيباست به خاطر تو زيستن و برای تو ماندن و به پای تو سوختن.
 آنروز که مهمان قلبم شدی ، خوب به ياد دارم ، روزي كه با خود گُفتم كسي را يافته ام

با تو بودن همیشه پر معناست
 بی تو روحم گرفته و تنهاست
 با تو یک کاسه آب ، یک دریاست 
 بی تو دردم به وسعت صحراست

خودم را می‌آویزم به شانه‌^ء تو

نمی‌دانم تا کی دوستم داری

به پشت سر بر می‌گردم

می‌ترسم گمت کرده باشم در خیابان

و دنبال دست‌هایت می‌گردم

در بوی نارنجی پیراهنت

گفتي كه : مي بوسم تو را گفتم تمنا مي كنم

گفتي كه : گر بيند كسي ؟ گفتم كه : حاشا مي كنم

گویند شقایق ها نمی میرند

تا

مرگ شقایق ها دوستت دارم

گلپونه های وحشی دشت امیدم
وقت سحر شد
خاموشی شب رفت و فردایی دگر شد
من مانده ام تنهای تنها
 

آمد ز درم  خنده به لب بوسه طلب مست
در دامن پندار من می زده بنشست